Tekstschrijver & digital nomad in één

Ineens toen ik, als officiële digital nomad, in Italië zat realiseerde ik me dat het alweer even geleden was dat ik geblogd had. Niet omdat ik het niet leuk vind, want ik doe niets liever dan bloggen. Maar sinds begin 2021 ben ik fulltime tekstschrijver en blog ik dus betaald, naast mijn reisblog natuurlijk. Zeker nu ik van het digital nomad leven heb mogen proeven. Digital nomad is voor velen misschien een vervelende term, maar vervang digital nomad maar voor locatie onafhankelijk werken dan 😉

Druk, druk, druk

Ik verwachtte dat ik in de eerste maanden rete veel content zou schrijven voor deze website. Je moet toch aan opdrachten zien te komen natuurlijk, en als die er niet zouden zijn, zou ik tig artikelen vooruit schrijven voor hier. Dacht ik. Is niet gebeurd. Conclusie: ik had het dus absoluut druk genoeg met mijn schrijfbusiness en had bijna geen tijd voor hikenbiken.nl. Jammer van mijn reisblog, maar goed voor mijn onderneming natuurlijk.

Het digital nomad leven

Toch geef ik even een update. Er is namelijk veel gebeurd. Qua schrijven, qua klanten, qua opdrachten, maar misschien nog wel het belangrijkste: ook qua DIGITAL NOMAD LEVEN. Ik heb het mogen ervaren. Fiiiiinally!

Eind april gingen we met vrienden naar Italië, naar de (bijna) Amalfikust en had ik vanaf 1 mei een businessbootcamp net buiten Rome in dit FANTASTISCHE KASTEEL. Daar volgt zeker een andere blog over.

Ik had de keuze: in de tussentijd terugvliegen naar NL, of blijven, inclusief laptop. Dat was een moeilijke keuze. Not. Ik bleef. Toch ga ik eerlijk zijn: het was niet 100% wat ik ervan verwachtte. Begrijp me niet verkeerd: ik heb er geen spijt en heb óók genoten, maar ik had het me misschien iets rooskleuriger voorgesteld. Napels dan.

Na de Amalfikust pakte ik de trein naar Napels, waar ik nog een kleine week verbleef. Napels is echt geen aanrader. Bij deze.

De nadelen van het digital nomad leven

Komt ie:

• Ik sliep in een (fantastisch!) hostel met een paradijselijke tuin. Werkelijk waar genieten. De zon scheen, er lagen zitzakken, er stond een prachtig bed in de tuin en overal vond je fijne en gezellige zitjes. Maar een hostel. Wauw. Ik moest toch ff slikken. Hoe heb ik dit jarenlang volgehouden? Weinig privacy, een stapelbed van maar liefst 3 hoog, mijn bagage die ik niet door de kamer kon verspreiden. Dus ehm, even wennen. Kwam ook nog eens bij dat ik 2 nachten bijna stikte in mijn eigen hoestbuien. Toch best ongemakkelijk in een nog-steeds-corona-tijdperk-in-Italië met 5 anderen op de kamer.

• Werken in de zon werkt niet. ‘Kom je daar pas in Italië achter?!’ Tja, heb het nu echt in de levende lijve ondervonden. Schaduw werkt toch beter, maar wilde stiekem ook wel af en toen in de zon zitten.
• Een goede werkplek is echt belangrijk. Leuk zo’n bedje, zitzak of hangmat, maar in combinatie met je laptop werkt het niet. Ergonomisch is het ook allesbehalve. Volgende keer dus beter op letten.
• Ik was alleen. Thuis werk ik ook alleen, zeker weten, maar toch. Mijn vriend zat thuis, ik zat hier. ’s Ochtends, ’s middags en ’s avonds (aawh).

De voordelen van het digital nomad leven

Klinkt negatief he? Valt gelukkig mee. Ik heb namelijk ook weer veel lessen geleerd. Komt ie nog een keer:

• Alleen zijn is goed. Ik ben zo gewend om veel samen te doen, dat ik er soms misschien gemakzuchtig van werd? Durf het bijna niet op te schrijven, maar het is wel zo. Nu moest ik gewoon weer even alles zelf doen, ondervinden en regelen en ik denk oprecht dat dat wel weer eens goed was. Iedere keer als ik weer via het Italiaanse openbaar vervoer in mijn eentje via de snelste weg op de plek van bestemming kwam, was ik toch stiekem een beetje trots.
• Ik ben 100% uitgerust. Oké, ik ben 2x mijn bed uit gevlucht tijdens de hoestbuien om anderen niet lastig te vallen, maar ik ging op tijd slapen en werd vroeg – zonder wekker – wakker. Heer-lijk!
• Ik MOEST soms niets doen. Er waren weinig mensen in het hostel en na een tijdje had ik alle taken en opdrachten van die week wel af. Wat doe je dan? Juist: niets, lezen, wandelen, journalen, hardlopen. Oftewel: écht ontspannen. En dat kan ik thuis niet.
• Aanhakend op het feit dat ik na een tijdje weinig dingen meer te doen had: dat voelde eerst best gek, en eng. ‘Zou ik dan echt geen opdrachten meer krijgen of hebben?’. Die gedachte kwam natuurlijk als eerste in me op. Totdat ik me realiseerde dat ik een hartstikke mooie omzet gedraaid had die maand. Die gedachte zorgde ervoor dat ik zonder schuldgevoel iets anders kon doen. Een gek, maar fijn gevoel. Dat is waar we het uiteindelijk als ondernemer allemaal voor doen, toch?
• De zon! In Napels heb ik alle dagen zon gehad. Daar knapt een mens van op hoor! Vitamine D opdoen was heerlijk.
• Trots. Ik was echt trots op mezelf. Ik was gewoon het digital nomad leven aan het leiden. Iets waar ik al vaak over gedroomd had, gebeurde nu echt. Ik kon gewoon doen wat ik wilde! YES! Dat waren toch wel wat besefmomentjes. Fijn.
• Ik heb (weer) veel gelezen. Heerlijk ontspannend. Bekijk hier mijn boekentips maar eens.

Conclusie van mijn tripje

Conclusie: ik ben blij dat ik gegaan ben, écht. Ik ga het ook zeker vaker doen, maar wel met wat kleine aanpassingen om het comfortabeler voor mezelf te maken. Ik denk namelijk dat ik met een fijn appartement, een goede werkplek en een fijn tuintje/balkon, het liefst in de bergen, het ultieme digital nomad leven leid. Stiekem ben ik dus alweer plannen aan het smeden voor het volgende tripje. Dus: op naar de volgende! Nog tips?! Let me know!